Ali Babacan: İçim çok yanıyor, büyük bir kaybımız var

DEVA Partisi Genel Başkanı Ali Babacan, Kahramanmaraş merkezli depremlerin etkilediği ve Urfa’nın aralarında bulunduğu illeri tek tek gezerek depremzedelerin sorun ve taleplerini bir bir dinlemişti. Bu ziyaretler kapsamında çok büyük acılara tanıklık ettiğini söyleyen Babacan eşi Zeynep ile Ankara’ya dönüş yolunda olduklarını belirtti.
Konuya ilişkin yazılı bir açıklama yapan Babacan şu açıklamayı yaptı:
“10 gündür diğer şehirlerden bakınca “afet bölgesi” diye genel ifadelerle anılan yerlerdeyim. Tanımlamak için kolay ve anlaşılır oluyor evet; ama anlatmak için yetersiz…
Ankara’dan Zeynep’le birlikte arabayla çıktık. Depremin üçüncü gününde Adana üzerinden Hataya gittik. Antakya’yı, Hatay’ı gördüğümde gözlerime inanamadım. Daha birkaç ay evvel neşeyle bir araya geldiğimiz, şen şehir burası mıydı? Binlerce yıldır pek çok medeniyete ev sahipliği yapan, kültür mozaiği şehir burası mıydı?
Gittiğim her şehir böyleydi. Daha evvel eşimizle dostumuzla, parti teşkilatımızla mutlu anılara ev sahipliği yapan her yer yıkılmıştı…
Maraş, ah Maraş… Ya Adıyaman? Malatya, Gaziantep, Kilis, Urfa, Elazığ, Diyarbakır… Hepsinde yıkılan yerlerin arasında yürüdüm. Sadece şehir merkezlerine değil; kimsenin adım atmadığı köylere, ilçelere de gittim.
Çok gözyaşına dokundum. Çok feryada tanık oldum. Depremin beşinci günü hâlâ enkaz başında sağ olup olmadığını bilmeden evladını bekleyen annelere sarıldım. On birinci gününde çadırlarda elektriği olmayan amcalarımı dinledim.
Ayağında terliklerle buz gibi havada çadırkentlerin içinde üşüyen çocuklara sarıldım.
Şimdi Zeynep’le Ankara’ya dönüş yolundayız. İçim çok yanıyor. Artık hiçbir şey 6 Şubat’tan öncesine benzemeyecek biliyorum. Bazı evlere düşen o ateş, sessiz sedasız yanmaya devam edecek. Zamanın derman olamayacağı kadar büyük kaybımız var.
Çok acımız var, çok canımız yanıyor. Hiçbir şey 6 Şubat’tan öncesine benzemeyecek evet ama yaralarımızı sarmak için birbirimize daha çok sarılacağımızı, daha çok sığınacağımızı biliyorum.
Kalp sızımız dinmeyecek ama sokakta elinde oyuncağıyla bana gülümseyen Ömer’e söz verdim: Daha çok çalışıp bu ülkeyi onlara huzurlu bir yuva yapacağız.”